Corruptie, Maffia, Vrouwen, VIP en Guanxi.
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
05 Januari 2012 | China, Guilin
Afgelopen week heb ik een kijkje mogen nemen in het wereldje van de rijke Chinezen. Voor mij was deze week een hoogte punt van al mijn reiservaringen. Deze kans krijg je niet vaak. Daarom heb ik een uitnodiging om een weekje mee te lopen met een echte Chinese baas niet afgewezen.
Ik ben een week op pad geweest met Wang. Wang is een kerel van 35 jaar. Ik leerde hem kennen in een club in Guilin ongeveer twee maanden geleden. Dat heb ik beschreven ongeveer twee bloggen geleden. Ik stond wat om me heen te kijken in een club en hij nodigde me uit om wat te drinken aan zijn tafel. Toen ik de club uitliep stond hij daar met zijn splinternieuwe BMW 5-serie (en die zie je niet veel in Guilin). Toen hij me terugbracht baar mijn hotel zei hij: De volgende keer als je naar Guilin komt, neem dan contact met me op , dan help ik je om alles te ‘regelen’.
Nieuwjaar zat er aan te komen en ik mocht een weekje vrij nemen. Ik kon naar Hongkong gaan om nieuwjaar te vieren. Ook zou ik in Shenzhen kunnen blijven. Maar ook al was ik dit jaar al twee keer naar Guilin geweest, ik blijf hier graag terug komen. 28 December vloog ik dus voor de derde keer naar Guilin, en natuurlijk had ik van te voren Wang al een smsje gestuurd dat ik eraan kwam. Ik was benieuwd wat hij voor me in petto had.
Guilin ligt ongeveer 12 uur met de bus van Shenzhen. Een buskaartje kost ongeveer 17 euro. Een andere optie is om het vliegtuig te nemen. Dat is een klein uurtje vliegen, maar dat is natuurlijk een stuk duurder. Normaal gesproken zou ik voor z’n afstand de bus pakken, maar bij deze kerel moest ik natuurlijk wel in stijl voor de dag komen. Met mijn op maat gemaakte pantalon en blouse, en een laptop tas in mijn hand stap ik die ochtend het vliegtuig uit. Meteen als ik vanuit het vliegtuig in de slurf van het vliegveld stap staat er een man in pak met een goudkleurig bord met daarop ‘Mr. Jan’.
Nee, niet bij de uitgang van het vliegveld, meteen bij de slurf! Als ik wijs naar het bord komen hoor ik de man over zijn walky talky in het chinees roepen: hij is er, hij is er! Er komen twee mannen in pak bij en via een zij-uitgang word ik naar buiten geleid. Buiten staat een grote luxe bus klaar met grote stoelen en tafels ingebouwd. Ik word ik de bus gezet, en samen met de drie word ik rond gereden over het vliegveld. De bus stopt en ik word via een speciale ingang het vliegveld gebouw binnen gelaten. Daar staan mannen klaar die me netjes begroeten en ik word een grote kamer binnen geleid. De ruime kamer was gedecoreerd met dure schilderijen, grote planten, en meubels van echt puur rood chinees hout. Midden in de kamer zit een man met zijn benen over elkaar en een dikke sigaar in zijn mond. Het is Wang, ‘’welkom terug in Guilin’’ zegt hij!
Wang had zojuist een VIP airport pickup geregeld. ‘’Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’’. Hij moet er even over nadenken. Ik ben hier een speciale gast zegt hij. Ik wist nieteens dat dit bestond. Ook had hij een mooi hotel voor me geregeld. Dat was een goed begin van de week.
Wang blijkt samen met tien andere aandeelhouders acht fabrieken in Guangxi provinsie te bezitten. Ze maken vooral houtproducten zoals parket vloeren of hout. Daarnaast heeft hij vier winkels waar make-up producten worden verkocht, en hij krijgt geld van mensen die hij geld uitleent. Er zullen nog wel wat meer inkomsten bronnen zijn, maar die ken ik niet. Wang hoeft niet te werken. Hij ‘regelt’ alles.
De dag erna moest er bijvoorbeeld een omkoping geregeld worden. De acht fabrieken waar hij mede-eigenaar van is, kunnen in aankoming voor een subsidie van 2.000.000 yuan komen, omgerekend 240.000 euro. Als je in China als fabriek in aanmerking wil komen voor subsidie. Is een ding erg belangrijk: Guanxi. Ik beschreef het in vorige blog ook al. Je moet de mensen van de overheid kennen. En in China leer je niet zomaar iemand van de overheid kennen. Daarvoor heb je of heel veel geld nodig, of een familie met veel macht en aanzien. Wang heeft geluk en is geboren in een welvarende familie. Zijn ouders hadden een hoge functie bij de marine en hebben gevochten tijdens de oorlog tegen Taiwan. Automatisch heeft hij guanxi, en is hij degene die voor het bedrijf de omkopingen regelt. En ik mocht daar bij zijn.
Op een mooie zonnige dag reed ik met Wang door de provincie om wat fabrieken te bezoeken en om de overheidsfunctionaris op te zoeken. Na we hier en daar wat papier werk hadden opgehaald was het tijd voor de meeting met de overheids baas. Een overheidsbaas kan dit soort zaken niet op een kantoor of andere openbare plek behandelen. Niemand mag dit weten. Daarom spraken we af bij een groot plein in de stad Hezhuo. Daar kwam een busje die we moesten achtervolgen dat dat bracht ons uiteindelijk bij een theehuis. Ik werd voorgesteld als een goede buitenlandse vriend en ik mocht mee plaats nemen aan de tafel. Helaas bespraken ze de zaken in lokaal dialect waar ik weinig van kon verstaan. Maar aan de gebaren kon ik wel afleiden hoe het gesprek verlopen was. Uiteindelijk worden de documenten getekend en de stempels worden gezet. Diezelfde dag nog is een koffertje met omgerekend 25 duizend euro aan kontanten geleverd aan de man van de overheid. Zo krijgt het bedrijf de subsidie, en de man zijn geld. Iedereen lijkt blij!
Op de terug weg in de auto verteld Wang dat dit voor hem wekelijkse koek is. In China kun je als groot bedrijf geen zaken doen zonder Guanxi zegt hij. Heb je het wel, dan zijn de mogelijkheden onbeperkt. Als je echte guanxi hebt dan krijg je gewoon een baan met een goed salaris zonder dat je vaardigheden hebt of hard hoeft te werken. Daar komt nog eens bij dat je met je ‘commissies’ 100x zoveel kunt verdienen als dat je salaris is. Maar je moet wel opletten, niemand mag weten dat je teveel bijverdient. Er worden regelmatig hoge overheidsambtenaren omgelegd door mensen die de functie willen overnemen. Dit soort zaken zijn groot nieuws in China, maar wij horen daar niet zoveel van.
Wang heeft vooral Guanxi in Guilin. Hij verteld me dat er in de rang onder de burgemeester een stuk of tien mensen werkzaam zijn. Z’n beetje wat wij in Nederland de wethouders noemen. Als je guanxi hebt met een van deze mensen, dan ben je machtig en kun je al veel voor elkaar krijgen. Wang heeft guanxi met drie van dit soort mensen. Vandaar dat hij geen snelheidsboetes krijgt, zijn auto overal waar dan ook kan parkeren, hij onbeperkt geld uitgeeft. Die vip pickup van het vliegveld? Een goede vriend van hem is de baas van het vliegveld…
Wang vraagt aan mij, kun je in Nederland worden wat je wilt als je nog jong bent. Ik antwoord dat als je goed je best doet en als je een duidelijk doel hebt dat je dat kunt bereiken. Zo werkt het niet in China. Mensen met geld kunnen alles, mensen zonder geld zijn kansloos. Het maakt niet uit of je goed je best doet op school of niet. Guanxi is het aller belangrijkst. In China hebben de mensen met geld de macht. Als je echt veel geld hebt kun je burgemeester worden, heb je nog meer, dan misschien we de baas van de provinsie. Heb je nog meer? Dan word je president. Wang kent deze wereld als geen ander.
Ik ben zeven dagen in Guilin geweest, en zeven dagen mee op stap gegaan. Normaal ga ik aan de bar staan en bestel ik een flesje bier. Wang reserveerd drie vip tafels vol met fruitschalen, dure drank, en nodigt al zijn vrienden en vriendinnen uit. En die vriendinnen dat zijn er nogal wat. De mooiste meiden in China kicken op mannen met geld, dat werkt in mijn voordeel zegt hij. Hij belt zijn hele telefoonlijst af en binnen een uur zijn we omsingeld door tien mooie jonge meiden. Dit zijn gewoon meiden die houden van een avondje stappen, gratis drinken, en af en toe eens een kerel willen versieren. Met geld lijkt in China alles onmogelijk.
Een paar dagen later krijgt Wang een telefoontje van een jongen die 2 ton (euro’s) wil leren. We stappen in zijn auto en rijden er naartoe. De jonge kerel van ik schat mijn leeftijd, heeft een winkel waar hij grote sier stenen verkoopt. Prijzen vanaf ongeveer 10.000 euro per steen, ongeveer een meter hoog. Met de twee ton die hij wil lenen wil hij zelf beginnen met het graven naar deze stenen. Mijnen is op dit moment een van de manieren om het meeste geld mee te verdienen. Samen met Wang komen we aan in zijn winkel en worden we weer naar de theetafel gebracht. Daar begon het gesprek. Deze keer in duidelijk Chinees en dus kon ik het gesprek goed volgen. Wang had maar vijf minuten nodig om te beslissen of hij het geld uit zou lenen ofniet. De vragen aan de jongen waren simpel. Wie ken je? Waar woon je? Ben je lokaal? Heb je een eigen huis? Hoe ga je het geld uitgeven? Wanneer geef je het terug? Toen het bleek dat de jongen en Wang een paar connecties gemeen hadden, en de jongen zelf ook uit Guilin kwam was de deal rond. Binnen een jaar betaald de jongen het terug, met 15% rente. De koffertjes met contanten worden volgende week gebracht.
Omdat in China de rijke mensen een relatieve kleine club zijn, zou er ook wel maffia in het spel zitten. Wang geeft overal eerlijk antwoord op, en daarom vraag ik of hij er iets mee te maken heeft. Wang verteld dat hij vroeger wel eens in het grijze circuit zat. Hij is eigenaar geweest van een grote club in Xiamen, en daar kwam regelmatig maffia binnen. Als club eigenaar moet je daar wel een goede relatie mee hebben anders kun je het vergeten. Het ging goed in die club totdat er iemand voor zijn club werd doodgeschoten. Toen heeft de overheid de club dicht gedaan. Wel verteld Wang dat een goede vriend hem hem maffia baas is van een maffia groep in Hunan provincie. Dat is een vriend hem hem al vanaf de basisschool, en die is erg goed voor Wang als hij daar op bezoek gaat. Zelf doet Wang tegenwoordig alleen nog maar legale dingen. Behalve een omkopingkje hier en daar, maar dat hoort erbij. Het ergste wat daarmee kan gebeuren is dat hij een keer word opgepakt en in cell in moet. Maar ook daar ik weer een oplossing voor in China, met geld ben je zo weer vrij.
Wang heeft alles voor mij betaald tijdens deze week. Luxe etentjes, luxe karaoke bars, alle drank, luxe hotels, saunas, tien massages ga maar door. De laatste twee dagen verteld Wang me dat hij naast al die meiden van hem ook nog een vrouw en twee kinderen heeft. Dit durfde hij eerst niet tegen mij te vertellen omdat vreemdgaan in onze cultuur toch niet is goedgekeurd. Zoals ik uitgebreid in mijn vorige blog heb beschreven is dit in China geaccepteerd, zolang er maar niet over gepraat word. Het blijkt zelfs zo ver te gaan dat hij ook nog een appartement huurt maar hij een vrouwtje onderhoud. Die geeft hij dan gratis onderdak en eten, en ruil voor een goed partijtje zo nu en dan. Dit is normaal in China. Mensen met geld moeten hun aanzien hooghouden bij andere mensen met geld. Dat aanzien kun je kopen door veel vrouwen te onderhouden. Dit is noodzaak om veel geld te blijven verdienen, en je gezin goed te onderhouden. Ik ben al te lang in China om dit niet te snappen.
Omdat ik nu wist hoe Wang eigenlijk een dubbel leven heeft, nodigde hij me uit om de laatste dagen in zijn huis te verblijven en met zijn familie kennis te maken. Hij heeft een prachtige vrouw, en twee hele mooie kinderen. Zijn dochter speelt zelfs in een Chinese soap serie. Ik vond het toch wel een vreemd gevoel om zo lief tegen zijn vrouw te doen, en van de andere kant te weten dat haar man om de twee dagen een andere vrouw heeft. Zoals de meeste vrouwen van rijke mannen in China weten zij heus wel iets. Zolang er maar niet over gepraat word is het ok. We zijn zeven avonden achter elkaar op stap geweest en rond vier uur sochtends thuisgekomen. Niemand, maar dan ook niemand in het gezin heeft gevraagd waar we al die tijd zijn geweest. Dat was toch wel erg raar.
Ik heb nog nooit een week lang zo luxe geleefd, en nog nooit z’n kijk op China gehad. Wang heeft me alles geleerd over over hoe guanxi, omkopingen, vrouwen, zaken, en de maffia werken in China. Dit was praktijkles eerste klas. Dit was een week in een andere wereld.
Jan
Ik ben een week op pad geweest met Wang. Wang is een kerel van 35 jaar. Ik leerde hem kennen in een club in Guilin ongeveer twee maanden geleden. Dat heb ik beschreven ongeveer twee bloggen geleden. Ik stond wat om me heen te kijken in een club en hij nodigde me uit om wat te drinken aan zijn tafel. Toen ik de club uitliep stond hij daar met zijn splinternieuwe BMW 5-serie (en die zie je niet veel in Guilin). Toen hij me terugbracht baar mijn hotel zei hij: De volgende keer als je naar Guilin komt, neem dan contact met me op , dan help ik je om alles te ‘regelen’.
Nieuwjaar zat er aan te komen en ik mocht een weekje vrij nemen. Ik kon naar Hongkong gaan om nieuwjaar te vieren. Ook zou ik in Shenzhen kunnen blijven. Maar ook al was ik dit jaar al twee keer naar Guilin geweest, ik blijf hier graag terug komen. 28 December vloog ik dus voor de derde keer naar Guilin, en natuurlijk had ik van te voren Wang al een smsje gestuurd dat ik eraan kwam. Ik was benieuwd wat hij voor me in petto had.
Guilin ligt ongeveer 12 uur met de bus van Shenzhen. Een buskaartje kost ongeveer 17 euro. Een andere optie is om het vliegtuig te nemen. Dat is een klein uurtje vliegen, maar dat is natuurlijk een stuk duurder. Normaal gesproken zou ik voor z’n afstand de bus pakken, maar bij deze kerel moest ik natuurlijk wel in stijl voor de dag komen. Met mijn op maat gemaakte pantalon en blouse, en een laptop tas in mijn hand stap ik die ochtend het vliegtuig uit. Meteen als ik vanuit het vliegtuig in de slurf van het vliegveld stap staat er een man in pak met een goudkleurig bord met daarop ‘Mr. Jan’.
Nee, niet bij de uitgang van het vliegveld, meteen bij de slurf! Als ik wijs naar het bord komen hoor ik de man over zijn walky talky in het chinees roepen: hij is er, hij is er! Er komen twee mannen in pak bij en via een zij-uitgang word ik naar buiten geleid. Buiten staat een grote luxe bus klaar met grote stoelen en tafels ingebouwd. Ik word ik de bus gezet, en samen met de drie word ik rond gereden over het vliegveld. De bus stopt en ik word via een speciale ingang het vliegveld gebouw binnen gelaten. Daar staan mannen klaar die me netjes begroeten en ik word een grote kamer binnen geleid. De ruime kamer was gedecoreerd met dure schilderijen, grote planten, en meubels van echt puur rood chinees hout. Midden in de kamer zit een man met zijn benen over elkaar en een dikke sigaar in zijn mond. Het is Wang, ‘’welkom terug in Guilin’’ zegt hij!
Wang had zojuist een VIP airport pickup geregeld. ‘’Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’’. Hij moet er even over nadenken. Ik ben hier een speciale gast zegt hij. Ik wist nieteens dat dit bestond. Ook had hij een mooi hotel voor me geregeld. Dat was een goed begin van de week.
Wang blijkt samen met tien andere aandeelhouders acht fabrieken in Guangxi provinsie te bezitten. Ze maken vooral houtproducten zoals parket vloeren of hout. Daarnaast heeft hij vier winkels waar make-up producten worden verkocht, en hij krijgt geld van mensen die hij geld uitleent. Er zullen nog wel wat meer inkomsten bronnen zijn, maar die ken ik niet. Wang hoeft niet te werken. Hij ‘regelt’ alles.
De dag erna moest er bijvoorbeeld een omkoping geregeld worden. De acht fabrieken waar hij mede-eigenaar van is, kunnen in aankoming voor een subsidie van 2.000.000 yuan komen, omgerekend 240.000 euro. Als je in China als fabriek in aanmerking wil komen voor subsidie. Is een ding erg belangrijk: Guanxi. Ik beschreef het in vorige blog ook al. Je moet de mensen van de overheid kennen. En in China leer je niet zomaar iemand van de overheid kennen. Daarvoor heb je of heel veel geld nodig, of een familie met veel macht en aanzien. Wang heeft geluk en is geboren in een welvarende familie. Zijn ouders hadden een hoge functie bij de marine en hebben gevochten tijdens de oorlog tegen Taiwan. Automatisch heeft hij guanxi, en is hij degene die voor het bedrijf de omkopingen regelt. En ik mocht daar bij zijn.
Op een mooie zonnige dag reed ik met Wang door de provincie om wat fabrieken te bezoeken en om de overheidsfunctionaris op te zoeken. Na we hier en daar wat papier werk hadden opgehaald was het tijd voor de meeting met de overheids baas. Een overheidsbaas kan dit soort zaken niet op een kantoor of andere openbare plek behandelen. Niemand mag dit weten. Daarom spraken we af bij een groot plein in de stad Hezhuo. Daar kwam een busje die we moesten achtervolgen dat dat bracht ons uiteindelijk bij een theehuis. Ik werd voorgesteld als een goede buitenlandse vriend en ik mocht mee plaats nemen aan de tafel. Helaas bespraken ze de zaken in lokaal dialect waar ik weinig van kon verstaan. Maar aan de gebaren kon ik wel afleiden hoe het gesprek verlopen was. Uiteindelijk worden de documenten getekend en de stempels worden gezet. Diezelfde dag nog is een koffertje met omgerekend 25 duizend euro aan kontanten geleverd aan de man van de overheid. Zo krijgt het bedrijf de subsidie, en de man zijn geld. Iedereen lijkt blij!
Op de terug weg in de auto verteld Wang dat dit voor hem wekelijkse koek is. In China kun je als groot bedrijf geen zaken doen zonder Guanxi zegt hij. Heb je het wel, dan zijn de mogelijkheden onbeperkt. Als je echte guanxi hebt dan krijg je gewoon een baan met een goed salaris zonder dat je vaardigheden hebt of hard hoeft te werken. Daar komt nog eens bij dat je met je ‘commissies’ 100x zoveel kunt verdienen als dat je salaris is. Maar je moet wel opletten, niemand mag weten dat je teveel bijverdient. Er worden regelmatig hoge overheidsambtenaren omgelegd door mensen die de functie willen overnemen. Dit soort zaken zijn groot nieuws in China, maar wij horen daar niet zoveel van.
Wang heeft vooral Guanxi in Guilin. Hij verteld me dat er in de rang onder de burgemeester een stuk of tien mensen werkzaam zijn. Z’n beetje wat wij in Nederland de wethouders noemen. Als je guanxi hebt met een van deze mensen, dan ben je machtig en kun je al veel voor elkaar krijgen. Wang heeft guanxi met drie van dit soort mensen. Vandaar dat hij geen snelheidsboetes krijgt, zijn auto overal waar dan ook kan parkeren, hij onbeperkt geld uitgeeft. Die vip pickup van het vliegveld? Een goede vriend van hem is de baas van het vliegveld…
Wang vraagt aan mij, kun je in Nederland worden wat je wilt als je nog jong bent. Ik antwoord dat als je goed je best doet en als je een duidelijk doel hebt dat je dat kunt bereiken. Zo werkt het niet in China. Mensen met geld kunnen alles, mensen zonder geld zijn kansloos. Het maakt niet uit of je goed je best doet op school of niet. Guanxi is het aller belangrijkst. In China hebben de mensen met geld de macht. Als je echt veel geld hebt kun je burgemeester worden, heb je nog meer, dan misschien we de baas van de provinsie. Heb je nog meer? Dan word je president. Wang kent deze wereld als geen ander.
Ik ben zeven dagen in Guilin geweest, en zeven dagen mee op stap gegaan. Normaal ga ik aan de bar staan en bestel ik een flesje bier. Wang reserveerd drie vip tafels vol met fruitschalen, dure drank, en nodigt al zijn vrienden en vriendinnen uit. En die vriendinnen dat zijn er nogal wat. De mooiste meiden in China kicken op mannen met geld, dat werkt in mijn voordeel zegt hij. Hij belt zijn hele telefoonlijst af en binnen een uur zijn we omsingeld door tien mooie jonge meiden. Dit zijn gewoon meiden die houden van een avondje stappen, gratis drinken, en af en toe eens een kerel willen versieren. Met geld lijkt in China alles onmogelijk.
Een paar dagen later krijgt Wang een telefoontje van een jongen die 2 ton (euro’s) wil leren. We stappen in zijn auto en rijden er naartoe. De jonge kerel van ik schat mijn leeftijd, heeft een winkel waar hij grote sier stenen verkoopt. Prijzen vanaf ongeveer 10.000 euro per steen, ongeveer een meter hoog. Met de twee ton die hij wil lenen wil hij zelf beginnen met het graven naar deze stenen. Mijnen is op dit moment een van de manieren om het meeste geld mee te verdienen. Samen met Wang komen we aan in zijn winkel en worden we weer naar de theetafel gebracht. Daar begon het gesprek. Deze keer in duidelijk Chinees en dus kon ik het gesprek goed volgen. Wang had maar vijf minuten nodig om te beslissen of hij het geld uit zou lenen ofniet. De vragen aan de jongen waren simpel. Wie ken je? Waar woon je? Ben je lokaal? Heb je een eigen huis? Hoe ga je het geld uitgeven? Wanneer geef je het terug? Toen het bleek dat de jongen en Wang een paar connecties gemeen hadden, en de jongen zelf ook uit Guilin kwam was de deal rond. Binnen een jaar betaald de jongen het terug, met 15% rente. De koffertjes met contanten worden volgende week gebracht.
Omdat in China de rijke mensen een relatieve kleine club zijn, zou er ook wel maffia in het spel zitten. Wang geeft overal eerlijk antwoord op, en daarom vraag ik of hij er iets mee te maken heeft. Wang verteld dat hij vroeger wel eens in het grijze circuit zat. Hij is eigenaar geweest van een grote club in Xiamen, en daar kwam regelmatig maffia binnen. Als club eigenaar moet je daar wel een goede relatie mee hebben anders kun je het vergeten. Het ging goed in die club totdat er iemand voor zijn club werd doodgeschoten. Toen heeft de overheid de club dicht gedaan. Wel verteld Wang dat een goede vriend hem hem maffia baas is van een maffia groep in Hunan provincie. Dat is een vriend hem hem al vanaf de basisschool, en die is erg goed voor Wang als hij daar op bezoek gaat. Zelf doet Wang tegenwoordig alleen nog maar legale dingen. Behalve een omkopingkje hier en daar, maar dat hoort erbij. Het ergste wat daarmee kan gebeuren is dat hij een keer word opgepakt en in cell in moet. Maar ook daar ik weer een oplossing voor in China, met geld ben je zo weer vrij.
Wang heeft alles voor mij betaald tijdens deze week. Luxe etentjes, luxe karaoke bars, alle drank, luxe hotels, saunas, tien massages ga maar door. De laatste twee dagen verteld Wang me dat hij naast al die meiden van hem ook nog een vrouw en twee kinderen heeft. Dit durfde hij eerst niet tegen mij te vertellen omdat vreemdgaan in onze cultuur toch niet is goedgekeurd. Zoals ik uitgebreid in mijn vorige blog heb beschreven is dit in China geaccepteerd, zolang er maar niet over gepraat word. Het blijkt zelfs zo ver te gaan dat hij ook nog een appartement huurt maar hij een vrouwtje onderhoud. Die geeft hij dan gratis onderdak en eten, en ruil voor een goed partijtje zo nu en dan. Dit is normaal in China. Mensen met geld moeten hun aanzien hooghouden bij andere mensen met geld. Dat aanzien kun je kopen door veel vrouwen te onderhouden. Dit is noodzaak om veel geld te blijven verdienen, en je gezin goed te onderhouden. Ik ben al te lang in China om dit niet te snappen.
Omdat ik nu wist hoe Wang eigenlijk een dubbel leven heeft, nodigde hij me uit om de laatste dagen in zijn huis te verblijven en met zijn familie kennis te maken. Hij heeft een prachtige vrouw, en twee hele mooie kinderen. Zijn dochter speelt zelfs in een Chinese soap serie. Ik vond het toch wel een vreemd gevoel om zo lief tegen zijn vrouw te doen, en van de andere kant te weten dat haar man om de twee dagen een andere vrouw heeft. Zoals de meeste vrouwen van rijke mannen in China weten zij heus wel iets. Zolang er maar niet over gepraat word is het ok. We zijn zeven avonden achter elkaar op stap geweest en rond vier uur sochtends thuisgekomen. Niemand, maar dan ook niemand in het gezin heeft gevraagd waar we al die tijd zijn geweest. Dat was toch wel erg raar.
Ik heb nog nooit een week lang zo luxe geleefd, en nog nooit z’n kijk op China gehad. Wang heeft me alles geleerd over over hoe guanxi, omkopingen, vrouwen, zaken, en de maffia werken in China. Dit was praktijkles eerste klas. Dit was een week in een andere wereld.
Jan
-
05 Januari 2012 - 14:40
José:
Ha die Jan, pfffff, écht een andere wereld hoor !! Ik hoop dat je straks in ons "normale" landje je draai nog kan vinden......
Groetjes en we kunnen nu af gaan tellen!! -
05 Januari 2012 - 15:31
Tante Rieky:
wat een verhaal,jn ik zal blij zijn als je weer met beide benen op hollansegrond staat,nog even en dan komt je terug .hier weet je dan waaar je aan toe bent.gr -
05 Januari 2012 - 15:57
Mama:
Nou Jan wat n luxe week achter de rug! fijn dat je er van hebt genoten.Als je terug komt en t lukt niet om werk te vinden kun je nog altijd schrijver worden!
mama x -
05 Januari 2012 - 16:30
Roos Koster:
Heej jan ik lees nog steeds al je blogs wat een avonturier ben je toch hahha geweldig!!! Blijft idd een apparte wereld daar leuk dat jij me op deze manier ook een kijkje geeft in dat cultuurtje! Xx roos -
05 Januari 2012 - 17:49
Eline:
Hey Jan,
Wederom een spannend verhaal! Goed om te lezen dat alles prima met je gaat. Vind Wang het ook oke dat je dit allemaal zo publiekelijk op internet post? ;)
Veel plezier daar nog!
x -
05 Januari 2012 - 18:54
Guusje:
Hoi Jan
Weer een prachtig geschreven verhaal.Ik heb er weer van genoten.
Je tijd zit er bijna op ,dus geniet nog van je luxe leventje.
Heel veel groetjes,en tot zo.
doeiiiiiiiiiiiii -
05 Januari 2012 - 20:48
Miriam:
Hoi Jan, Ik zal je verhalen missen als je weer terug bent. Wat zal het hier saai zijn voor jou? Je hebt nu wel zoveel levenservaring en kennis van allerlei zaken. Ik weet zeker dat het jou gaat lukken in de toekomst. Fijn dat je vader, moeder en Anne binnenkort naar je toe komen. Heel veel plezier nog de laatste weken en tot gauw. Groetjes Miriam. -
06 Januari 2012 - 09:46
Roel:
Jan.. Geweldig verhaal!! Echt top! -
06 Januari 2012 - 15:02
Karel Ans:
hoy jan
nou jan wat een verhaal zeg
wij zijn er van onder de indruk wat je allemaal schijft geniet er nog even van want het is nu zo februarie
groetjes xxx -
06 Januari 2012 - 23:21
Kim:
Ha Jan.
Mooi verhaal weer! Wat een luxe, je treft het maar weer ;-) Het is dus zeker een goede keuze geweest om daarheen te gaan!
Ik ben ook blij dat wij de laatste dagen yogja gezien hebben. Ik ben er nog niet klaar, wil nog meer zien.. maar wat een indrukwekkende plek! Zoveel te zien... En ja, zoals je al op FB zag ben ik jou stapplekje maar even gaan bewonderen, na je tip ;) Goede club trouwens! En met connecties kom je inderdaad ver. We wilde naar binnen, normaal moest je flink dokken of op de gastenlijst staan, maar de jongen van de band waar we mee waren kende de eigenaar en jahoor we mochten zo doorlopen.. Wat handig gaat dat zo toch ;) De Liquid was blijkbaar erg rustig die avond dus daar zijn we niet geweest.
Geniet nog maar van je laatste weken daar! Het is helaas zo voorbij..
Liefs xx Kim -
07 Januari 2012 - 09:08
Toon En Bertie:
hoy Jan
dat is weer een mooie ervaring er bij voor jou
en voor ons een mooi verhaal
als je hier nog maar kunt wennen
na al die luxe
maar dat komt ook weer goed
de ervaaring die je daar hebt gekregen nemen ze je nooit meer af
geniet die laatste weken nog maar
en dan zien we je hopelijkweer gezond en wel weer in Helmond
groetjes en tot ziens toon en bertie -
01 Februari 2012 - 08:26
Nick:
Hee Jan!!
Mooi verhaal en leuk dat je dat allemaal mee mag maken. Maar waarom wilde Wang dat jou allemaal laten zien?
Gr Nick -
06 Februari 2012 - 20:35
Jeannette (jumbo):
Jan, geniet nog maar even van China.
Zijn je ouders en Anne al daar?
Veel plezier en ik zie je wel weer als
je terug bent.
Groetjes vanuit een koud Helmond,
Hans en Jeannette.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
